పాంచరాత్ర ఆగమ శాస్త్ర , జ్యోతిష్య ,వాస్తు మరియు న్యాయ సలహా దారుడు, మరియు అర్చకులు

16. Nayaganai ninra Hey , He who guards the palace of నందగోపా . Hey, who guards the ornamental door with flags, Please be kind to open the door with bells, For yesterday the enchanter Kannan , Has promised to give beating drums, To us the girls from the houses of cow herds. We have come after purification, To wake Him up with song, So do not talk of this and that, Hey dear man, And open the door with closed latches, So that we can worship our Goddess నీల దేవి. 17. Ambarame Thannere Hey Nandagopa , who does good deeds and charity, Who gives water, cloth and food to others, Pleas wake up. Our lady యశోద , who is the light of the homes of cow herds, She who is dear to all the ladies, Please wake up. Hey, కృష్ణ who is the king of Gods, Who went up tearing th sky. Please wake up, and do not sleep. Hey Baladeva , who wears pure golden anklets, Please wake up along with your brother, So we can worship our Goddess నీల దేవి. 18. Undhu Madha kalitran Hey , Who is the fair daughter in law

గురువారము తేది ౩౧-౧౨-౨౦౦౯ రోజున అర్తా నక్షత్ర ములో, మిథున రాశి యందు చంద్ర గ్రహణము సమయము రాత్రి ౧౨-౨౨ నిమిశాములనుండి రాత్రి ౧-౨౪ నిముషముల వరకు ఉంటుంది. అర్తా నక్షత్ర జాతకులు, మిధున,కర్కాటక, వ్రుచ్చిక రాశి వారు ఈ గ్రహనమును చూడకుండా ఉండటము మంచిది. మధ్యాన్నము ౩-౦౦ గంటలలోపు భోజనములు ముగించడము మంచిది. గ్రహణ దోష నివారణకు వెండి చంద్ర బింబమును, బంగారు నాగ బింబమును నేయిచే నిండిన తామ్ర లేక కంచు పాత్ర యందు ఉంచి నువ్వులు, వస్త్రములు, దక్షినయు కలిపి, సంకల్ప మంత్రములతో చంద్రున్ని,కేతువుని ధ్యానించి,తమో మయా అనే శ్లోకము చదువుతూ దాన వాక్యములు చదువుతూ మంచి బ్రహ్మునికి దానము చేసినచో దోష నివారణ అవుతుంది. దేవుని విగ్రహాల పైన, నీటిలో, బియ్యము,పప్పుల మీద ధర్బాలు ఉంచవలెను.

Each Pasuram (ode to Gods) of Thiruppavai is generally named by the first few words of the poem .These are given first and a translation in to verse given then:- 11. Katru karavai Oh daughter of the cattle baron, Who milks herds of cows, And wages war on enemies And makes his enemies loose their strength, Oh Golden tendril, Oh lass who has the mount of venus, Like the hood of the snake, Wake up and come, When your flock of friends, Have come to your courtyard, And sing of Krishna , Who has the colour of the cloud, Oh rich , rich lady, How can you neither move nor talk, And lie in deep trance, And not worship our Goddess pavai. 12. Kanaithilam Katrerumai Hey, sister of the rich one , who owned, The mooing she buffalo with a calf , Which took pity on the calf, And gave out plenty, Of milk to it through its udder, And made his courtyard slushy with milk, We are assembled in thine yard, In the dripping fog, And sing about Him, Who killed in anger the king of Southern Lanka , And who is

Each Pasuram(ode to Gods) of Thiruppavai is generally named by the first few words of the poem.These are given first and a translation in to verse given then:- 1. Margazhi Thingal In this month of Marghazhi , On this day filled with the light of moon, Come for bathing, Oh ladies who are richly dressed, And Oh ladies in rich homes of cowherds, For he with the sharp spear, He who kills his enemies without mercy, He who is the son of Nanda gopa , He who is the darling son of Yasodha , Who wore scented flower garlands, He who is a lion cub, He who is pretty in black colour, He who has small red eyes, He who has a face like the well-lit moon, And He, who is our Lord Narayana , Is going to give us big drums, So that we bathe and worship Our Goddess Pavai, In a way that the whole world sings about. 2. Vaiyathu Vazhvirgal Oh, people of this world, Be pleased to hear of those penances, That we daily do for the worship of Pavai, We will sing of those holy feet, Of Him who sleeps in the ocean

సూర్యుడు ధనుసు రాసి యందు ప్రవేశించిన దినము నుండి మకర రాసి కి ప్రవేశించు వరకు గల మద్య దినాలను దనుర్మాసమని అందురు. ఈ మాసములో రాత్రి ఎక్కువగా వుండి పగలు తక్కువగా ఉండును. కావున ఉదయము పూటనే పొంగలి గాని దద్యోజనము గాని దేవునికి నివేదించి తినవలయునని నియమము చేసినారు. ఈ పొంగలిని పెసరపప్పు ౨ భాగాలు, బియాము ౧ భాగము, కొద్దిగా మిరియాలు, లవంగాలు, కొబ్బెర, వెన్న లేదా నెయ్యి వీటన్నిటిని చేర్చగా పొంగలి తయారగును. ఆయుర్వేద శాస్త్రము ప్రకారంగా పొంగలిని తింటే మూడు రకాల దోషాలు పోతాయి. వీర్య వృద్దిని, పుష్టి ని కలిగించును. సమస్త రోగ శమన కారి.

ఒక భక్తుడు was born in పచ్చని పల్లెలో in the Chola . He was a great devotee of Lord Shiva, but he had no children. He prayed to the Lord , and the Lord granted him his wish. ఆ భక్తుని wife gave birth to a girl. The Lord blessed the భక్తుడు by giving him a ఆడ bidda instead of a కొడుకు. reason was that it was through this daughter that the world was to see the extent of the భక్తుని devotion to Lord Siva. When she పెళ్లి ఈడుకు రాగానే , a suitable పెళ్లి కొడుకు had to be found. Her తండ్రి that Iyarkon Kalikama Nayanar would be the one to wed his daughter. There could be no better choice, for Iyarkon Kalikama Nayanar was as devoted to Lord Siva as భక్తుడు himself. On the day of the పెళ్లి రోజున , the bride was dressed up, and awaited the arrival of the groom. Just then a devotee of Siva (Sivan adiyar) came to the place of wedding. Manakkanchara Nayanar welcomed him and asked his బిడ్డను to take the adiyar’s ఆశీర్వచనము . The girl did so. The Sivan adiyar said to Manakkanchara Na

ముకుందమాల అనేది చాల అందమయిన పద్యాల మాల in సంస్కృతము language adoring శ్రీమన్నారాయణ . శ్రీ కులశేఖర ఆళ్వార్ రాజు మాత్రమే కాదు (12 th century) but one of the twelve always whose compositions expressing their ecstatic divine experiences form the Divya Prabandam in తమిళ language. The term “Alwar” means one who is immersed in divine consciousness and also one who has won the grace of Sriman Narayana through total surrender to Him. In the worship of Lord, it is a common experience that a joyous experience occurs to a devotee when he or she sees a beautiful garland of flowers adoring the Lord. The special role of garland of flowers in the life of Andal is well-known. In Mukandamala, Sri Kulasekhara Alwar has outpoured his divine experiences through a garland (mala) of poems to the Lord Mukunda. Etymologically, “Mukunda” means “the Lord Who gives Mukti (Liberation) or Moksha”. In about 40 poems , Sri Kulasekhara has emphasized uncompromising devotion to the Lord and how to achieve t

నర ద్రుష్టి ని కూడా ఆ భగవంతుని మీద పడకుండా అమ్మవారు రక్షణగా ఉన్నారు ఆ భగవంతుని చాతిమీద నివాసము పెట్టుకుని ఉన్న అమ్మవారు కాబట్టి భగవంతుని ఆభరణాలు ఇంకా ఇంకా జిగేలు మనిపించి విలువ కట్టలేనంతగా వెలిగిపోతున్నాయి.రావణుడు రాముడిని చంపి రమ్మని మారీచుడిని పంపినాడు. సీతలేని రాముడుగా ఉండుట చూచి, సీతమ్మను పెళ్ళిచేసుకుని ఉన్న రాముడికి అనంత శక్తి కలిగి ఉన్నాడు, కాబట్టి నేను రాముడిని చంపలేను అని రావనసురినితో అంటాడు.పెరియ వచన పిళ్ళై అంటాడు. భగవంతుడు ఒక వజ్రము. కాని వజ్రాలలో చాల రకాలు. వజ్రము విలువగాలది అంటే మిగతా వజ్రాలకంటే అతి ఉత్తమ మయినది కాదా అర్థము. అలాగే భగవంతుడు వజ్రము అని అనుకుంటే లక్ష్మి అమ్మవారు ఆయన తో పాటు ఉన్నందువలన అతను విలువ కట్టలేన్తగా అయినాడు అని వర్ణిస్తాడు ఒక పాశురములో.అల్లాగే మంచి సుగంధము ఇచ్చే పూవులు ఎక్కువ విలువ కట్టినట్టే ఆ మహలక్ష్మి కలిగి ఉన్న భగవంతుడు కూక అతి విలువ అయిన వాడు.కాబట్టి భగవంతుని ఆత్రత అంతా గూడ ఆమె బాగుండాలని. ఆమె బాగుండాలంటే అతడు బాగా ఉంటాడు. అలాగే శంకు మరియు చక్రము గురించి చెప్పినాడు. గోదాదేవి కూడా తన పాశురములో తనకు శంకు కావాలని ప్రార్థించింది. ఎందుకంటే చక్రము కంటే

నీళ్ళు లేని బూములకు నీళ్ళు పోసినచో మంచి పంటలు పండిస్తాయి. కాని బీడు బూములకో నీళ్ళు పోసినచో ఏమి లాభము లేదు. అలాగే అనవసర ఆలోచనలతో కాలము వృధా చేయడము తప్ప. కాని దేవుని ఆలోచనలు, మంచిపని ఆలోచనలు ఉంచుకోవాలి.సంపదలు, చదువులు, పుట్టతము, చనిపోవడము, సంసారము ల మీద మన ఆంధ్రరికి చింత పట్టుకొంది.ఇవన్నీ కూడా మనలను చివరకు సందేహములో ఉంచాయి. భగవంతుడు ఇవన్నిటికీ సమాధానము గ మార్గ నిర్దేశము చేసినాడు. శివుని పేరు శంకర అని అర్థము. అందరు అభివృద్ధి కావాలని అని. అప నమ్మకము వారితో కాకుండా భగవంతుడిని నమ్మిన వారితో ఉంటూ కాలము గడపాలి. ఈ జన్మకు మన తల్లి తండ్రులు కారణము కాబట్టి వారిని ప్రేమించడము మన విధి. లక్ష్మి నారాయణులు మన విశ్వానికి తల్లి దండ్రులు.ఎక్కువ మంది పిల్లలు ఉండటము వలన ఒక తల్లి నీరసముగా వున్నది. తడ్రి సంపాదనకు అనేక ప్రదేశాలు తిరుగుతూ ఉంటాడు. మనకు అనేక జన్మలు ఇట్చి బ్రహ్మ కూడా నీరస పడినాడు. కాబట్టి మనము ఎప్పుడు మోక్షము పొందుతాము.బూమి, బంగారము, అని మనదగ్గిర అనేక సంపదలు ఉన్నాయి. ఏవేవి చివరి దశ వరకు మన వద్ద ఉండవు. భగవంతుని దయ అనే సంపద మాత్రమే నశించకుండా ఉంటుంది. మనము ఎన్నోరకాలుగా సంపదలను సేకరిస్తాము. భగవంతుని

మామూలు పరిభాషలో ' పురుష ' అంటే మగవ్వాడు అని అర్థము వస్తుంది. కాని శ్రీ వైష్ణవ సాంప్రదాయములో పురు అంటే చాలా అని అర్థము. పురుష అంటే చాల ఇచ్చే వాడు అని అంటారు. ఆ చాల ఇచ్చే వాడు శ్రీమన్నారాయణుడు. ఆయన దయగలవాడు కాబట్టి చాల ఇస్తాడు. లక్ష్మి దేవి అతనిచేత ఇప్పింప జేస్తుంది.ఆమె దయ లేకపోతే నారాయణుడు తనకు తానుగా ఇవ్వడు. ఒక పిల్లవాడు తనకు కావలసిన వస్తువును ముందుగా తన అమ్మదగ్గరికి వెళ్లి అడగగా ఆ తల్లి తన బర్తకు చెప్పి ఇప్పించినట్టు ఉంటుంది. తండ్రి కంటే తల్లి తో పిల్లవాడు చనువుగా ఉండటము వలన ముందుగ తల్లి తో చెప్పుకుంటాడు. అలాగే భగవంతుడు కూడా తన బార్య అయిన లక్ష్మిదెవి చేబుతేనే భక్తునికి వరాలు ఇస్తాడు. కాకాసురుడు అనే రాక్షసుడు కాకి వేషములో వచ్చి సీతమ్మ చాతిని పొడుస్తూ ఉండగా రాముడు వెంటనే తన భాణము తో ఆ కాకి మీదకి విసరగా, కాకి రాక్షస రూపములోకి వచ్చి రాముని కాళ్ళ మీద పడతాడు. సీతమ్మ పక్కన ఉండి తన భర్త రాముని కోపాన్ని గ్రహించి చిన్న శిక్ష విధించి అతనిని రక్షించండి అని చెప్పడము వలన ఆ కాకాసురుడు బతికి భయట పడినాడు. కాని రావణా సురునిని మన్నించలేదు. ఎందుకని ? రాముని పక్కన సీతమ్మ లేదు కాబట్టి. ఆ రావణాసుర

మామూలుగా ఒక పెద్దమనిషి, చదువుకున్న మనిషి కాని మనకు ఎదుర్య్నపుడు వారికి తలవంచి గౌరవము ఇస్తాము. ఇది ఒక అణిగి ఉన్నాము అని తెలిశాచేసే ఒక మంచి మానవ లక్షణము. కాని ఒక భక్తుని విషయములో శివుడు ఆ భక్తునికి తలవంచినాడు. ఇది జరిగింది తిరుప్పానంద అనే రాజ్యములో. ఒక రోజు ఒక అమ్మాయి శివుని మేడలో పూలదండ వేయడానికి వచ్చింది. దండ వేయడానికి తన చేతులు పైకి ఎత్తగానే తను వేసుకున్న ఫై వస్త్రము జారిపోతుండగా పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నమూ చేస్తూ వున్నది. ఒక మంచి స్నేహము అనేది జారిపోతున్న వస్త్రాన్ని పట్టుకొని ఆమెను రక్షించడము లాంటిది .ఆవిదంగా జారిపోతున్న వస్త్రాన్ని చూసి తన పూలదండను శివుని మేడలో వేయలేక పోయింది. ఆ పరిస్థితి లో శివుని లింగము ఆ మాలను వేయించుకోవడానికి వంగింది. ఆ విధంగా కొన్ని సంవస్చరాలు ఉండిపోయింది. ఆ తరువాత ఆ రాజ్యము పాలించిన రాజు ఆ దేవేలయాన్ని అభివృద్ధి చెయ్యాలని అనుకున్నాడు. ముందుగ ఆ లింగాన్ని చక్కగా చెయ్యాలని అనుకోని గుర్రాలకు, ఏనుగులకు తాడుతో కట్టి లింగాన్ని చక్కగా చేయడములో విఫలమైనాడు. ఒక పరమ భక్తుడు ఆ రాజు తపన చూసి సహాయము చేద్దామని అనుకొన్నాడు.అప్పుడు ఒక పొడవాటి దారమునకు పూలు అల్లి శివలింగామునకు చుట

సంసార జీవనము నుండి భయట పడటము ఎలాగా అని మన అందరిలోని ప్రశ్న . మనలో చాలామందికి సమస్యలను పరిష్కరించుకొనే ఉపాయాలు , విగ్యానము లేకపోవడము వలన మనము సాదిన్చుకోవాలనే లక్ష్యము ఈ రోజులలో జరుగుటలేదు . కాబట్టి పనులు చేసి పెట్టె వారిని నమ్మాలె . అలాగే పుట్టుట , చనిపోవుట అనే జీవన చక్రము నుండి రక్షించఃబడాలె అని అంటే భగవంతుడి అవసరము ఉన్నది . మనకు మనము రక్షించుకోలేనపుడు భగవంతుడు మనలను ఎలా రక్షిస్తాడో అందుకు ఉదాహరణలు చూధాము . ఈనుగు భూమి మీద ఉన్నపుడు చాల భాలవంతుడు , ముసలి నీటిలో చాల శక్తి కలది . ఈ రెండు వాటి వాటి బలాలు చూపిస్తూ తమకు తాము రక్షించుకున్టాము అని అనుకున్నారు కాని చివరికి ఆ ఏనుగు భగవంతుడిని ప్రార్థించి తన ప్రాణము రక్షించుకోన్నది . భగవంతుడిని ప్రార్తించక ముందు ఆ భగవంతుడు అక్కడికి రానేలేదు . కాని ప్రార్థన వినగానే ఆగ మేఘాల మీద వెంటనే వచ్చి ఆ గజేంద్రుడిని రక్షించినాడు . అలాగే దుష్యాసనుడు ద్రౌపది చీరను లాగి నిండు సభలో అందరి సమక్షములో అవమాన పరచాలే అని ప్రయన్త్యము చేయగా , తాను కట్టుకొన్న చీర ముడిన

పెరియాల్వార్లు రచించిన పల్లాన్డులో భగవంతుని పాదాల స్పర్శవలన సకల పాపాలు తొలగిపోతాయి.అతడు భగవంతుని పాదాలను ఒక పద్మ కమలము లాగ పోల్చి మనలను తరింప చేసిన వాడు. ఆ పాదాలు రామావతారములో అనేక మైళ్ళు నడచినకూడా అరిగిపోని కాళ్ళు మరియు చాల భలము గలవి. అలాగే భగవంతుని చేతులు కూడా చాల భలము గలవి. అయితే భగవంతుని చేతులు కాకుండా కాళ్ళ ప్రాముఖ్యత ఏమిటి అని అంటే భక్తులు భగవంతుని చేతుల కంటే పాదాలు పట్టుకోవదములోనే ఎంతో ఆనందము అనుభవిస్తూ పరవశించిపోతున్నాడు. సీతమ్మవారు రాముని కాళ్ళు పట్టుకొంటే నిన్ను నీ పాపాలను వోదిలిపెదతాడు అని చెప్పదములోనే భగవంతుని పాదాల మహిమ తెలుస్తున్నది కదా. మనమందరమూ కూడా భగవంతుని దాసులము కాబట్టి భగవంతుని పాదాల దగ్గిరనే మన నివాసము. ఎలాగయితే మనము అందరిచేత చేతులు కలుపుతూ మర్యాదగా పలకరించినట్టుగా భగవంతుని చేతులు అందరిలాగా పట్టుకోలేముకద. కాబట్టి ప్రతి భక్తుని ముఖ్య విధి భగవంతుని చరనములు పట్టుకొని మొక్కడమే. తల్లి తన పిల్లలను ఎతుకొని ముద్దు పెట్టినట్టుగానే ఆ భగవంతుడు కూడా భక్తుల భాదలు తీర్చాలనే తపనో ఉంటాడట.భక్తుడు కూడా భగవంతుని చరణములు పట్టుకొని విడవకుండా ఉండాలని మన శ్రీ వైష్ణవ ఆళ్వారుల ఆశీర్వచన

There are reasons why the Azhvars have their respective names. Poigai Azhvar appeared in a pond (poigai) opposite the Yatoktakari temple in Kanchipuram. Hence his name. Pei Azhvar, the third Azhvar to make his appearance, was so caught up in Narayana bhakti, that he might be said to have been obsessed with Lord Narayana. This led to the name Pei. Parasar Bhattar refers to him as ‘mahat,’ indicating his greatness. Pei, in Tamil, also means big. Pei Azhvar’s God obsession was prodigious. But while this is understandable, how did Bhoothathazhvar get the name ‘Bhootham’? ‘Bhoo’ in Sanskrit means to exist. Bhoothathazhvar existed because of his devotion to Narayana, His bhakti was what sustained him. For him, to exist was to think of Narayana. After all one exists only with the realisation of the Supreme One. To exist is to know Him. While all the other Azhvars too lost themselves in Narayana bhakti, the first three Azhvars -- Poigai, Bhootam and Pei -- are the pioneers. And of these Bho

నాగాశాపాలు, సర్పదోషాలు, కాల సర్ప దోషాలు, కుజ దోషాలు మొదలైన వాటి పైన ప్రజలలో చాల అపోహలు ఉన్నాయే. ఎప్పుడో పామును చంపటం వల్ల ఇలాంటి దోషము కలుగుతుంది అనుకుంటారు. నిజానికి కాలమే సర్పము. ఇది జర జరా పాకి పోతూ ఉంటుంది. ఇది ఎన్ని మెలికలు తిరిగినా దీని ప్రయానమార్గము ధర్మ మార్గమే. దీని వెంట వెళ్ళే జీవులు ఎప్పుడూ ధర్మ మార్గములోనే ఉంటారు. లేదా అధర్మ మార్గములో వెళ్ళేవారు ఈ కాలసర్పం కాటేస్తుంది. కాలం భగవంతుని సృష్టి. అయినా ఆయన మానవ శరీరము ధరించినపుడు దానికి కట్టుబడి ఉంటాడు. మార్గ శీర్ష మాసములో ఉదయించే సూర్య భగవానుని "అంశుమాన్" అంటారు. కాలసర్పం ఈయన రథాన్ని "మహాశంకనాగ్" రూపములో అధిరోహిస్తుంది. ఈయన వాయువు రూపములో సమస్త ప్రాణికోటికి ప్రాణవాయువు నందిస్తాడు. ఇంద్రుడి ప్రార్తను మన్నించి హిరణ్యాక్ష, హిరణ్య కశాపులను విష్ణుమూర్తి వధించగా, ఇంద్రవధ కోసం గర్భవతి అయిన దితి వ్రత పాలనం చేయడం మొదలెట్టింది. కపటముతో మారువేషము దాల్చి ఇంద్రుడు సవతి తల్లి సేవ చేయడానికి వచ్చి, వ్రతభంగం చేసి పగలు నిద్రిస్తున్న దితి గర్భము లోనికి ప్రవేశించి పిండాన్ని నలభై తొమ్మిది ముక్కలు చేశాడు. వారు చనిపోక నలభై తొమ్మిద

Upanayana Samskara is the wearing of sacred thread, also known as యగ్యోపవీత ధారణము . Upanayan ceremony is observed by various Hindu communities. The Upanayana Samskara ceremony gives a child a second బర్త్ ఈ ఉపనయనము అనేది పిల్లవాడికి రెండవ జన్మ లాంటిది. ఈ ఉపనయనము ఇనతరువాతనే ఆ పిల్లవాడు వేదము నేర్చుకోవడానికి అర్హత సంపాదిస్తాడు. and entitles him to study the Vedas and participate in Vedic functions. In essence, after the యన్గ్యోపవీతము wearing ceremony, the child commences his journey on the road to spiritual life. ఈ యన్గ్యోపవీతము చేయడానికి మంచి ముహూర్తము చూసుకొని చేయాలి.

The path of దత్తాత్రేయ embraces all spiritual paths and is the source of all other traditions. He who treads the path of Truth, regardless of what religion he belongs to, is treading the path of శ్రీ దత్తాత్రేయ. As an incarnation of God, Datta came down to spread the universality of true religion. Anyone can be his follower, regardless of cast, creed, status, be they student, householder, recluse or renunciate. No matter what sect or religion the true seeker follows, eventually he comes under the guidance of శ్రీ దత్తాత్రేయ దేవత , the Eternal Spiritual Guide of all mankind. శ్రీ దత్త presence is not limited to any one country or sphere, as He is the Guru of all Gurus, the all-seeing, all-powerful, ever-present link between God and Man. However, special places of worship (Datta Peethas) have grown up around sacred areas, where His presence is most strongly felt by the sincere seeker of దత్త . These places include Suchindram, Senthamangalam, Mount Girnar, Nagalapuram in Andhra, Pr

సూర్యునితో సంబందించిన ప్రతి గ్రహము కాంతి విహీనముగా ఉండును. అట్టి గ్రహములు శుభాఫలములు ఈయవు. ఇట్లున్దుట గ్రహమును ఆస్థాన్గత దోషము అందురు. గురు, శుక్రులు మనకు ఆకాశములో కనబడరు. దీనినే మూడమి అందురు. దీర్ఘయుసు కోరువారు భావి, కొలను, యాగము, గమనము, క్షురకర్మ, దేవతా ప్రతిష్ట, వివాహములు, ఉపనయనములు, విధ్యారంబము, నూతన గృహా ఆరంబము, కర్ణవేధ, మహాదానములు, నూతన మంత్రానుస్తానములు చేయుట, మొదలగు శుభ కర్మలు చేయరాదు. షోడశ మహాదానములు, నూతన వధూ ప్రవేశము, కేశఖందనము, అష్టక శ్రాధము, చాతుర్మాస వ్రతములు, సమావర్త్నము, మంత్ర గ్రహణ దీక్ష, దంత, రత్న, భూషనాది పనులు, సన్యాస స్వీకారము మొదలగునవి మూడమి నందు చేయరాదు.

Lord Narayana’s name has the power to save us, even if we utter His name with no bhakti in our heart, for such is the potency of the name. The story of Ajamila bears witness to this. Ajamila was a wicked man, whose last and favourite son was named Narayana. When Ajamila was on the deathbed, he called out his favourite son by his name. Though he was not thinking of Lord Narayana or calling out to Him, he was calling the name of his last son, and this conferred on him the boon of moksha. Hence it is advised that children be given God’s names, for will not a person utter the Lord’s name several times a day when he calls out the child? Narayana has many names, and one is Hari. The word Hari means to remove evil or sin. Thus reciting the name ‘Hari’ will rid us of sins. It is recommended that one say ‘Harirhari’ seven times in the morning. Whether one understands the significance of uttering the Lord’s names or not, the very nature of His name is such that it offers protection and salvatio

హోమము చేయునపుడు ఆయా గ్రహములకు సంబంధించిన మంత్రములను ఉచ్చారణ చేసి అగ్రికి సమిధలు, అన్నము, నెయ్యి, వేయాలి. మంత్రములోని అక్షరములలోని శక్తి మనిషిలోని అంతర్గత శక్తి ని ప్రేరేపించును. సంస్కృత భాషలోనే అక్షరాలోని భావము అర్థము రెండును కలసి ఉన్నాయి.

For the sanctity of the bhoktha these are all the must. 1. He should be fairly healthy, married and a family man and with no physical handicappedness. 2. He should refrain from family life on the previous day. 3. He should have fasted the previous day. 4. He should be clean, neatly dressed and should have taken oil bath on the day. 5. He should partake only in one sraadha on a day. This is very important. 6. On the sraardha day too other than the food taken no meals should be taken in the night. 7. If not done the Veda Adyayanam fully, at least he must a be a person doing his daily Gayatri Japa. And above all, 8. He should not be from the same Gothra as that of Kartha. I think you agree if I state such a bhoktha has to be fully compensated with Dakshina and other forms . Bhoktha can partake maximum seven sraadhas in a month. The entire month bhoktha and his family has to survive on the dakshina. In general the Nakshatra for birth and thithi for death is taken. However, for

Offering to only one Brahmin that too without any sankalpa mantra - this is known as Aama srardham. And still, if one cannot do any of the above for varied reasons, it was said to perform at least the Thila TharppaNam on that day and offer it to the Vishnu padam to remember the Thithi! This is the least one can afford - if one is so poor, sick and disabled. If one cannot even afford the Thila (seasame), then just only with plain water! If age factor and monetary considerations are not favourable, one has to perform to the minimum possible way, i.e. by Sankalpam with Hiranyam. And Sri Lord Krishna wants at least a TharpaNam by offerring it to the Vishnu Padam (only, sick, aged and poor can do the srardham just only with TharpaNam!). The pitru dosha is supposed to be caused by non-performance of sraardha rites. It. causes childlessness, obstacles and failures in many ways. Actually, the period of day & night and months are quite different in different logam, just like th

It will be astonishing to you if I say that Sri Varaha moorthy has performed sradha first. Sage Bodhayana has co-ordinated the procedures for Sraadha. But his procedures are lengthy. For instance, even while Bhokthas are taking food, Kartha is to continue performing the lengthy Jayathi Homa. These procedures are later amended by sage Apasthambha which is the basis of Sraadha Niyama now we follow. Even if the pithru is in nether world he is to be brought by Viswam deva only. I hope this gives satisfactory answer to you. Basically understand in Sraadha a set of procedures is followed to recollect the pithru. The set procedures as told are followed. Many of these procedures have inner meanings too still not fully explained or can understand from the sraadha books. If you go through the manthras you will learn not only three generations but jnatha Anjatha pithrus too you invite and feed. This is sankalpa. You are performing sraadha to the pithru who has left on that thithi. You ha

Purnima, or Poornima, is the full moon day in a traditional Hindu lunar calendar. There are two full moon days in December 2009. Purnima December 2009 dates are December 2 and December 31. It is the last day in a month in the calendar followed in North India. The first Purnima in December is the Margshirsh Poornima. The second poornima is the Poush Purnima. The full moon day is known as Pournami in South India. Fasting from sunrise to sunset is observed by some Hindus on the day. It must be noted that in some calendars Margshirsh Purnima begins on the afternoon of December 1 and ends on December 2. There is a lunar eclipse or Chandra Grahan on December 31. Sri Datta Jayanti and Annapurna Jayanti are observed on Margshirsh Purnima day.

Thiruvarangathamudanar, in his 'Ramanuja Nootrandadhi,' has acknowledged the role of the Azhvars in spreading Vedantic truths. Refering to Poigai Azhvar, the first Azhvar, he says he is the one who lit a lamp to get rid of darkness. He refers to Poigai Azhvar with a sense of possession as 'yem' (our). The reason is Poigai Azhvar's work, as that of the other Azhvars, is in Tamil. His verses are not in a language we cannot comprehend, but it is in our language. Hence this is a cause for delight. What was the darkness the lamp lit by Poigai Azhvar's lamp dispelled ?It was the darkness of ignorance in our hearts that the Azhvar dispelled, through his verses. His verses are collectively referred to as the Mudal Thiruvandadi. Poigai Azhvar's work begins with a verse that says that with the world as the lamp, the ocean as the oil, the Sun as the igniting spark, the Azhvar lit a lamp, namely his verses. It goes on to say his verses are the garland he offers to Lord

Ekadashi is a highly auspicious day dedicated to Lord Vishnu on the eleventh day of every lunar fortnight in traditional Hindu calendar. There are 24 Ekadasis in a year and the Ekadashi that falls in the waxing phase of moon in the Malayalam month Vrishchikam (November – December) is observed as Guruvayur Ekadasi in the world famous Guruvayoor Sri Krishna Temple in Kerala – the abode of Guruvayurappan. In 2009, the date of Guruvayur Ekadasi is November 28. Lord Guruvayurappan is the owner of the largest number of elephants in India and on the Ekadashi day there are special elephant processions. The day is also observed as Gita Jayanti. One of the most important rituals associated with Guruvayur Ekadashi, is the lighting of Ekadasi Vilakku (lamps). It starts a month before the actual Ekadasi day. The temple does not close the doors of the Sanctum Sanctorum on Ekadasi day. The temple doors which opens on at 0300 hrs on Dasami, the day before Ekadasi, is only closed at 0900 hrs on Dwad

Mokshada Ekadasi is observed during the waxing phase of the moon in the month of Margashirsh (November – December). Mokshada Ekadasi 2009 date is November 28. As the name indicates, observing this Ekadashi will help in redemption of sins and attain Moksha (liberation). Gita Jayanti, the day when Bhagavad Gita was told to Arjuna by Lord Krishna, is observed on the day. There is a popular belief that observing Mokshada Ekadasi will help in the souls of dead ancestors, parents and relatives to rest in peace. A story associated with Mokshada Ekadasi narrates who a king by observing the Ekadasi was able to save the souls of his ancestors. The greatness of this Ekadasi was narrated to Yudhishtira by Lord Krishna and is found in the Brahmanda Purana. All the usual rules associated with Ekadashi Vrat are observed on the day.

Annaprashan ceremony, also known as Annaprasana Sanskar, is a Hindu ceremony in which a new born child is given solid food. For boys, Annaprasan is formed when they are between and six and eight months and for girls it is performed when they are between five and seven months. Annaprashan literally means taking ‘sanskari food’ – solid food eaten by adults. For many Hindu families, Annaprashan is a very important ceremony and it is performed at an auspicious time of an auspicious day based on Hindu Vedic Astrology. Special pujas are offered to Lord Ganesha and other deities in the Hindu pantheon that is worshipped by the family. Some people also offer special pujas to goddess Annapoorna on the day. The food that is given to child on the day is pure vegetarian and is mostly semi solid food like kheer.

Griha Pravesh is a ceremony performed on the occasion of one's first entry into a new house. Once the house is ready, the family moves in on an auspicious day that is determined by the astrological charts. Purity of panchang (almanac) and auspicious time (muhurat) must be considered during the griha pravesh. Three types of griha pravesh have been mentioned in our ancient scriptures: Apoorva: First entry to newly constructed house on a newly selected land is called apoorva (new) griha pravesh. Sapoorva: Entry into an already existing house after travelling abroad or migration elsewhere is called sapoorva griha pravesh. Dwandwah: Entry into a house to after reconstruction or renovation subsequent to damage due to fire, flood or earthquake, is termed as dwandwah (old) griha pravesh. For apoorva griha pravesh, the exact auspicious time need to be adhered to. For sapoorva griha pravesh or dwandwah griha pravesh, the purity of the panchang should be given due consideration. Auspicio

Gita Jayanti, also referred as Bhagawad Geetha Jayanthi, is the day when the Bhagvad Gita was rendered by Lord Krishna to Arjuna in the Kurukshetra on the first day of the famous 18-day battle in the Mahabharata. Gita Jayanthi falls on the Ekadashi day of Shukla Paksha (the bright half) of the Margashirsha month (November-December) in traditional Hindi calendar. In 2009, the date of Gita Jayanti is November 28. The greatest quality of Bhagavad Gita is that it prompts you to think, it prompts you to take decision, and it prompts you to look at life differently and refreshingly and all this without surrendering your individuality. Bhagavad Gita adapts to the present and discusses an issue by rooting itself in the present. Every moment a confused Arjuna opens the Gita to take the advice of Krishna. And through the immortal Bhagavad Gita, Lord Krishna has been discussing and debating and finding solutions to the various problems faced by the confused Arjunas for centuries and will contin

Dithi, the wife of sage Kasyapa, seeks her husband’s favours during the twilight hours of Pradosha. He warns her not to seek gratification at such a time, but she insists on it. Kasyapa then curses her and says that she will bear two sons, both of whom will be asuras. The sons resulting from that inauspicious union are Hiranyaksha and Hiranyakasipu. Alarmed that her desire has resulted in such sons, Dithi prays for pardon and a remedy. Kasyapa says that her grandson will be a pious man, and that he will see Lord Narayana Himself. Thus Hiranyakasipu’s son Prahlada was blessed by his grandfather, even before he was born, When Kayadhu, Hiranyakasipu’s wife is pregnant with Prahlada, Narada takes her to his hermitage. She prays to Narada that he grant her a boon. Her request is that she will not deliver her child until her husband gets back. Narada grants her the boon. In this case, Narada’s promise would ensure the safety of a child that would head the galaxy of Vishnu bhaktas. So his gra

When it comes to bhakti, it is never too early to start. Even a foetus is capable of hearing the name of the Lord, and such early exposure to the Lord’s name is desirable. The Apastamba Sutra says that after the seemantham ceremony is over, it is important to sing with the veena as accompaniment. The verse that is sung should emphasise that Lord Narayana is our king, that we are governed by Him. But will the child inside the mother’s womb absorb this? It will, and we have the example of Prahlada to show us the efficacy of reciting the Lord’s name even to a foetus. When Hiranyakasipu is away, Indra tries to abduct Hiranyakasipu’s pregnant wife Kayadhu. Sage Narada stops him and rescues Kayadhu, who accompanies the sage to his hermitage. There every day Narada sings of the greatness of Lord Narayana, while he plays the veena. So it is as if the instructions given in the Apastamaba Sutra are being followed on a daily basis. Later when Prahlada is confronted with his father’s cruel dee

While the Lord is praised through His many names, the name of Govinda has special merit. Since Lord Narayana supported the Manthara mountain on His back in Koorma avatara, He is Govinda. ‘Go’ also means Earth. Since as Varaha, He rescued Bhooma Devi from the clutches of the asura, He is Govinda. Since He measured the Earth in three steps, He is Govinda. ‘Go’ also means cow. Since as Krishna, He was a cowherd, Krishna may also be referred to as Govinda. He is Govinda because He gives us the power of speech. It was Lord Narayana who suggested to Indra that he fashion the Vajrayudham from Dadichi’s backbone. The Vajrayudham is also called ‘Go’. Hence the Lord, upon whose suggestion Indra made the ayudham, is called Govinda. Govinda is the name we must utter before we eat anything. The story of Kshatrabandhu shows the significance of the Govinda nama. Kshatrabandhu was a cruel man, who robbed those who passed through the forests. But when he learnt the name Govinda from a sage, he was sav

Nag Hill Caves at pushkarin Rajasthan is a favorite spot for sadhus (Saints) during the Pushkar Fair. There are caves in Nag Hill in which Sage Agastya and Sage Bhartrhari is believed to have mediated for long period. These caves are occupied by saints from different parts of India and Nepal during the Pushkar fair. The Sadhus arrive here to take part in the Kartik Purnima Snan or holy dip in the Pushkar Lake on the full moon day of Kartik month (October – November). The caves are located inside the forests of Nag Hill. It is believed that Sage Bhartrhari got the boon of immortality at one of the caves in Nag Hill and he is still meditating in one of them. The cave Sage Agastya is a large one and is deep inside the forests. Another cave here is the Jalmahadhi cave in which Lord Parashuram is believed to have stayed for several years. Another unique sport at Nag Hill is the Adhar Shila passing under this stone will attain peace. The hills are located a kilometer south of Pushkar.

Tulsi, or Holy Basil, is worshipped in Hinduism and is a plant associated with Lord Vishnu and Lord Krishna. There are several stories in the Puranas that explain the significance of Tulsi plant and also there are several episodes in the life of Krishna which is associated with the Tulsi plant. This story of Tulsi and Lord Krishna explains how Tulsi Plant attained the sacred status it is enjoyed today. Please note that there are several such stories in the Puranas and this is one of them. Satyabhama one of the queens of Lord Krishna was proud of her beauty and always thought that Lord Krishna loved her most. Sage Narada who came to know about this wrong notion of Satyabhama decided to trick her. He arrived at her residence and was traditionally welcomed by Satyabhama. Pleased with her hospitality, Sage Narada asked Satyabhama to ask a boon. She wanted the blessing from Sage Narada that Lord Krishna will be her husband in all her births. Sage Narada then said that it is a well known

wo vital things needed for the Tulsi Vivah is a Tulsi plant and Shaligram or Salagram – Stone representing Lord Vishnu. If Shaligram is not available an image or idol of Lord Krishna or Lord Vishnu is used. Another important aspect is the food. Usually a good vegetarian meal is prepared on the day and offered to Tulsi and Lord Vishnu. The menu varies from region to region. Sweets are a must and are distributed after the Tulsi Vivah ceremony as Prasad. Usually, a Tulsi plant which is three or more years is chosen for the puja. Tulsi pot or Tulsi Mandap in front of the house is colored. Tulsi and the pot or the base in which Tulsi plant is standing is decorated like a bride – by applying Turmeric and Vermilion powder. Sugarcane sticks and tamarind and Amla branches are placed alongside the Tulsi pot. The Tusli Vivah ceremony takes place in the late evening. The Shaligram stone or idol of Krishna or Vishnu is placed next to Tulsi plant. Tulsi is the bride and Vishnu is the groom. So

Prabodini Ekadasi fasting dedicated to Lord Vishnu is observed during the Shukla Paksha, or waxing phase of moon, in Kartik month (October – November). Prabodini Ekadasi 2009 date is October 29. Tulsi Vivah ritual dedicated to Lord Vishnu also begins on the day. Kartik Shudda Ekadasi Pandarpur Yatra to Lord Vithal Temple in Maharashtra is also held on the day. The popular belief is that observing Prabodini Ekadasi will help in attaining Moksha and also in redemption of sins. The greatness of Prabodini Ekadasi was narrated to Sage Narada by Brahma. The divine conversation is found in the Skanda Purana. The Chaturmasa Vrata ends on Prabodini Ekadasi day. In some regions, especially in Gujarat, certain Hindu communities observe a strict fast on the day – Nirjala Fast – and they don’t even drink water while fasting. In most regions all the usual rules associated with Ekadasi fasting is observed on Prabodini Ekadasi day. Ekadasi, or Ekadashi, is an important Upvaas (fast) dedicated to

తులసి వివాహము is a ritual dedicated to Tulsi plant and Lord Vishnu – it is the symbolic wedding of Tulsi to Lord Vishnu. Tulsi Vivah 2009 dates are October 29, 30 and November 2. The ritual is observed from the Ekadasi day during the Shukla Paksha of (waxing phase of moon) to Purnima or full moon in Kartik month as per traditional Hindu calendar. Tulsi Vivah 2009 pooja on Ekadasi day is October 29. Tulsi Vivah Kartik Shudha Dwadashi is October 30. Tulsi Vivah on Kartik Purnima is on November 2. Tulsi vivah is performed by Hindu communities during different period. Any day starting from the Ekadasi (after Amavasi) in Kartik month to Purnima (the full moon day) in Kartik Month is chosen to perform Tulsi Vivah. Majority of the people perform Tulsi Vivah on the Ekadasi day or on Purnima day. The ritual is also performed on the day after Ekadasi in many regions.

Panch Bhikam is observed is observed during the last five days of the Kartik month as per the traditional Hindu calendar followed in North India . Kartik is the eighth month in the traditional lunar calendar. Panch Bhikam 2009 begins on October 29 and ends on November 2. Those who could not take part in the month-long Kartik Snan compensate by participating in the Panch Bhikam – which involves holy dip or bath in a river. It is said that those participate in the Panch Bhikam bathing ritual will earn the same merit as of performing the bathing ritual for the entire Kartik month. Hindu women sing songs in praise of Radha and Krishna during the Panch Bhikam. Women light earthen lamps to Goddess Pathwari – the Goddess who blesses travelers. People also recite the Panch Bhikam Kahani during the five-day period.

Amla Navami is observed on the ninth day of the Shukla Paksha (waxing phase of moon) of Kartik Month (October – November). This ritual is dedicated to the Amla Tree (Gooseberry). Amla Navami 2009 date is October 27. Women offer prayers and perform puja to the Amla tree and eat beneath the tree. The greatness of the Puja is mentioned in the Padma Purana and Skanda Purana. The popular belief is that during the Kartik month gods and sages reside on the Amla Tree. Therefore worshipping Amla Tree during the period can help in destroying sins and in fulfilling wishes. The Puranas also equate Amla Tree with Goddess Lakshmi. Amla is also known as Dhatri and thus the worship is essentially for prosperity and auspiciousness. The Amla fruit ripens during the period and therefore it is also a sort of thanksgiving to Nature. The medicinal and therapeutic value of Amla is very famous and is used in India for various medicinal purposes especially in Ayurveda. The day is observed as Anla Navami in Ori

Purnima is the full moon day in a traditional Hindu calendar and is considered auspicious for performing rituals and fasts. In 2009 November, Purnima date is November 2. This Poornima is also known as Kartik Purnima and Tripurari Poornima. In some regions the day is also observed as Dev Diwali and the Tulsi Vivah Puja and rituals end on the day. The month long Kartik Vrat and Kartik Snan in North India comes to an end on the day.

oorasamharam, or Surasamharam, is the penultimate day of Skanda Shasti fasting which ends with the Thirukalyanam. Soorasamharam 2009 date is October 23. The popular belief is that Lord Muruga killed Soorapadman with his ‘Vel’ and this divine act is known as Soorasamharam. On the day, devotees celebrate this victory of good over evil and restoration of Dharma. According to Skanda Purana, the demons under the leadership of Surapadma, Simhamukha and Tarakasura defeated the Devas and took over the earth. They started harassing the human beings and there was Adharma all around. Lord Brahma, the demi-gods and humans prayed to Lord Shiva to intervene and to put an end to the demons Lord Shiva and Goddess Parvati gave birth to Lord Muruga – the most handsome god and the commander of the Devas. Lord Muraga then appeared to fight the demons and the fight continued for six days and killed all the attendants and friends of demon Surapadman. On the final day, there was intense batt

Govatsa Dwadashi, also known as Nandini Vrata, is observed on the 14 th day of the Krishna Paksha of Ashwin month in Gujarat, Maharashtra , Karnataka and Andhra Pradesh. Govatsa Dwadashi 2009 date is October 14. In South Indian calendars and Panchangs the day is marked on October 15. The day is mainly dedicated to the worship of Cows – Divine cow Nandhini is worshipped on the day. Please note that the corresponding month in North India is the Krishna Paksha of Kartik Month. According to Bhavishyapurana, Govatsa Dwadashi is associated with the story of divine cow Nandhini and her calves. Hence this day is also referred to as Nandhini Vrata. The idols of cows and calves made of mud are worshipped on this day. Nandini is believed to fulfill the wishes of her devotees. On Govatsa Dwadashi day, images of Cow and Calf are made are adorned with turmeric and kumkuma. Offerings such as sprouted moong and gram are made to cows who are representatives of Nandhini on earth.